Άλλαι Τέχναι

Το 2000, ένας Ισπανός σκηνοθέτης (Σεμπαστιάν) και ένας κινηματογραφικός παραγωγός (Κόστα) αναζητούν την κατάλληλη τοποθεσία για τα γυρίσματα μιας ρηξικέλευθης ταινίας που θα στηλιτεύει την απάνθρωπη συμπεριφορά του Κολόμβου και των πρώτων αποίκων απέναντι στους ιθαγενείς. Ιδανικό μέρος αποδεικνύεται η Κοτσαμπάμπα της Βολιβίας κι ας βρίσκεται 2.558 μ. πάνω από το υψόμετρο της θάλασσας, πολύ μακριά από τις ακτές τις Καραϊβικής όπου πρωτοέφτασε στην πραγματικότητα ο Κολόμβος, κι ας είναι οι ντόπιοι Ινδιάνοι των Άνδεων κι όχι οι νησιώτες των Μπαχάμων… Το μπάτζετ είναι περιορισμένο και για τον παραγωγό της ταινίας, το σημαντικό είναι πως μόνο στην Κοτσαμπάμπα μπορεί κανείς να βρει χιλιάδες πρόθυμους (και πεινασμένους) κομπάρσους που να πληρώνονται 2 δολάρια τη μέρα και συγχρόνως να δουλεύουν ως εργάτες για το στήσιμο των σκηνικών. Στο κάτω κάτω της γραφής ο Κόστα πιστεύει ότι οι Ινδιάνοι είναι παντού οι ίδιοι…

Νέος Κόσμος, 1500. Ο Χριστόφορος Κολόμβος ανακήρυξε τα νέα εδάφη που ανακάλυψε κτήσεις του Ισπανικού Στέμματος και του Ιησού Χριστού, σταδιακά όμως αποκαλύπτει το πραγματικό του πρόσωπο: Υποδουλώνει τον ντόπιο πληθυσμό προφασιζόμενος ότι επιδιώκει τον εκχριστιανισμό τους, αποσκοπόντας να υφαρπάξει το χρυσάφι τους και να εξασφαλίσει δωρεάν εργατικό δυναμικό διαθέσιμο στους αποίκους. Δε διστάζει να εκτελέσει τον αρχηγό της φυλής που ξεσηκώνει τους ιθαγενείς να αντισταθούν στους αποίκους. Οι μόνοι Ισπανοί που αντιδρούν στην εκμετάλλευση των ιθαγενών είναι δύο ιεραπόστολοι, ο Αντόνιο Ντε Μοντεσίνος και ο Μπαρτολομέ Ντε Λας Κάσας.

Ο ηθοποιός που κρατάει τον ρόλο του Κολόμβου είναι ένας αλκοολικός που πιστεύει ότι το φιλόδοξο εγχείρημα του Σεμπαστιάν δεν είναι παρά σκέτη προπαγάνδα. Από την άλλη, οι ηθοποιοί που υποδύονται τους ιεραπόστολους, έχουν μπει φαινομενικά στο πετσί του ρόλου, αφού συχνά στις συζητήσεις μεταξύ των μελών του συνεργείου υπερασπίζονται με σθένος τους χαρακτήρες τους, τονίζοντας πόσο πρωτοποριακές και επαναστατικές ήταν οι διακηρύξεις τους 500 χρόνια πριν για ισότιμη μεταχείριση αποίκων και ιθαγενών. Το ρόλο του ιθαγενούς φύλαρχου κρατά ένας ντόπιος Ινδιάνος, ο Ντανιέλ, που η έντονη προσωπικότητά του αλλά και τα χαρακτηριστικά του προσώπου του εντυπωσίασαν τον Σεμπαστιάν που έκρινε ότι είναι το ιδανικό άτομο για τον ρόλο αυτό. Ο Σεμπαστιάν έχει τις αγνότερες προθέσεις αφού το όραμά του είναι η δημιουργία μιας ταινίας για το σκοτεινό πρόσωπο της αποικιοκρατίας… Όσο για τον Κόστα, το μόνο που τον απασχολεί είναι η οικονομία όσον αφορά στο κόστος της ταινίας.

Κοτσαμπάμπα, 2000. Υποκύπτοντας στις διεθνείς πιέσεις, η βολιβιανή κυβέρνηση ιδιωτικοποιεί την Κρατική Εταιρεία Ύδρευσης, παραχωρώντας την εκμετάλλευση του νερού, ακόμα και του νερού της βροχής που μαζεύεται στα πηγάδια, σε μία κοινοπραξία πολυεθνικών εταιρειών, γεγονός που θα είχε ως αποτέλεσμα την προσαύξηση των τιμολογίων μέχρι και κατά 300% και το σφράγισμα τον πηγαδιών. Οι φτωχοί αγρότες της επαρχίας Κοτσαμπάμπα επαναστατούν και ξεσπά «ο πόλεμος του νερού». Οι άποικοι είναι πλέον οι πολυεθνικές, μόνο που αυτή τη φορά δεν τους φτάνει να υφαρπάξουν όλο τον διαθέσιμο χρυσό, θέλουν ακόμα και το νερό, ένα αυτονόητο κατά τ’άλλα αγαθό.

Ο Ντανιέλ αναδεικνύεται σε ηγετική μορφή των επαναστατημένων αγροτών, (όπως και ο φύλαρχος που υποδύεται στο φιλμ) γεγονός που εξοργίζει τους συντελεστές της ταινίας, αφού μια πιθανή σύλληψή του θα έθετε σε κίνδυνο τα γυρίσματα, όπως και συμβαίνει τελικά.

Όταν η κατάσταση στην Κοτσαμπάμπα αγριεύει, οι δρόμοι κλείνουν και ξεσπούν μάχες σώμα με σώμα των διαδηλωτών με την αστυνομία με ανταλλαγή αληθινών πυρών… αποδεικνύεται ποιοι έχουν συνείδηση τελικά και ποιοι όχι . Κάποιοι ξαφνιάζουν δυσάρεστα, όπως οι «ιεραπόστολοι» που τόσο ζεστά είχαν πάρει τον ρόλο του συνηγόρου των Ινδιάνων και οι οποίοι τώρα δε βλέπουν την ώρα να πάρουν το πρώτο αεροπλάνο που θα τους οδηγήσει μακριά από την εμπόλεμη ζώνη ή όπως ο «ιδεαλιστής» Σεμπαστιάν που πιστεύει ότι είναι κρισιμότερο ζήτημα η ολοκλήρωση της ταινίας του από τη διάσωση ενός μικρού κοριτσιού από βέβαιο θάνατο. Αντίθετα, κάποιοι κυνικοί έως τώρα χαρακτήρες αποδεικνύουν ότι κάποια γεγονότα είναι ικανά να ξυπνήσουν την «κοιμισμένη» συνείδησή τους και πώς ο ιδεαλισμός τους δεν αναλώνεται σε κούφια λόγια αλλά αποδεικνύεται με πράξεις. Ο «ιμπεριαλιστής Κολόμβος» αποφασίζει να μείνει στην Κοτσαμπάμπα, δείχνοντας έμπρακτα τη συμπάθειά του προς κάποιους συλληφθέντες διαδηλωτές. Ακόμη πιο έντονη είναι η μεταστροφή του Κόστα. Ο φιλοχρήματος μέχρι τώρα παραγωγός, μετατρέπεται σε έναν ανιδιοτελή ήρωα που δε διστάζει να περάσει ανάμεσα από πυρά και μάχες για να οδηγήσει ένα τραυματισμένο κορίτσι, την κόρη του Ντανιέλ στο νοσοκομείο, αδιαφορώντας για το οικονομικό κόστος της ταινίας που μένει τελικά ανολοκλήρωτη…

Όσον αφορά στα πραγματικά γεγονότα, ο «πόλεμος του νερού» έληξε με το πρωτοφανές γεγονός της νίκης των αγροτών και της απόσυρσης των πολυεθνικών εταιρειών, οι οποίες πούλησαν τις μετοχές πίσω στο βολιβιανό κράτος στη συμβολική τιμή των 30 σεντς του δολαρίου.