The Happiest Day in the Life of Olli Mäki, του Juho Kuosmanen
Κοίτα να δεις τώρα: μια ασπρόμαυρη ταινία γυρισμένη σε φιλμ 16mm και θέμα της την πυγμαχία να βγάζει παρά την τεστοστερόνη που βρίσκεται στα ύψη, μπόλικο συναίσθημα! Στερεότυπο: οι άνδρες δεν κλαίνε. Στερεότυπο: οι πυγμάχοι είναι ΚΔΟΑ (Κτηνώδης Δύναμη Ογκώδης Άγνοια). Ε, κόντρα στα στερεότυπα, ο άνδρας εδώ μπορεί να κρύβει μέσα στο γυμνασμένο του κορμί μια τρυφερή καρδιά που σκιρτάει για τα μάτια μιας συντοπίτισσάς του! Αρχικά να πούμε πως ο σκηνοθέτης επέλεξε το ασπρόμαυρο καθώς τα μέρη στα οποία κινούνταν ο Όλλι Μάκι έχουν αλλάξει πάρα πολύ τα τελευταία 50 χρόνια και το έγχρωμο δεν θα μπορούσε να κρύψει τις αλλαγές –το ασπρόμαυρο το πέτυχε αυτό.
Το δεύτερο και σημαντικότερο που πέτυχε ο σκηνοθέτης είναι να παρουσιάσει ένα αισθηματικό δράμα (!) μασκαρεμένο ως αθλητική ταινία πυγμαχίας! Ναι, ο Όλλι Μάκι δίνει μπουνιές, προπονείται, κάνει σάουνα για να χάσει κιλά, κινείται πάνω στο ρινγκ, στην πραγματικότητα, όμως, λίγο τον ενδιαφέρει ο αγώνας. Λίγο τον ενδιαφέρει το αποτέλεσμα του αγώνα. Λίγο τον ενδιαφέρει αν θα γίνει εθνικός ήρωας. Δυσανασχετεί που η ζωή του μπαίνει κάτω από το μικροσκόπιο. Δεν του αρέσουν ούτε οι φωτογραφήσεις ούτε οι συνεντεύξεις ούτε οι διαφημίσεις στις οποίες συμμετέχει ούτε οι συναθροίσεις με τους σπόνσορες –αυτούς που έχει κι αυτούς που πρέπει να αποκτήσει!
Έχει το γνώθι σαυτόν, είναι μοναχικός, βγάζει μια μελαγχολία, θέλει το χρόνο του, θέλει το χώρο του και πάνω απ’ όλα, θέλει τη συντοπίτισσά του από τη μικρή πόλη Κοκόλα όπου είναι φούρναρης, τη Ράιγια, την οποία γνωρίζει σε έναν γάμο. Η ταινία διαθέτει χιούμορ (όλη η συζήτηση μέσα στην εκκλησία για το πώς είναι δυνατόν στην κατηγορία φτερού να αγωνίζονται αθλητές με μεγαλύτερο βάρος από εκείνους στην κατηγορία πετεινού!) και εμμέσως μιλάει και για το θέμα της αναπαράστασης και του κινηματογράφου, μέσω του ευρήματος του κινηματογραφικού συνεργείου που παρακολουθεί τον Όλλι Μάκι από κοντά, αναγκάζοντάς τον να κάνει πρόβες για να βγαίνει πιο αληθινός στο φακό!
Ομορφότατη και γλυκύτατη η Oona Airola στο ρόλο της Ράιγια, εξαιρετικός ο Jarkko Lahti στο ρόλο του Όλλι Μάκι και το φινάλε της ταινίας είναι απλά υπέροχο. Είναι το φινάλε που θα μπορούσε να είχε το “La La Land”, αν η πραγματικότητα δεν συνέθλιβε εκεί το ερωτευμένο ζευγάρι, που θυσίασε τον έρωτα για την καριέρα κι έμεινε με το «What if». Εδώ, όμως, χωρίς να υποκύπτει σε γλυκανάλατα κλισέ η ταινία επιλέγει τον έρωτα! Η δε συνάντηση με το γηραιό ζευγάρι (που είναι οι πραγματικοί Όλλι Μάκι και Ράιγια!) δίνει μια εξαιρετική ατάκα περί ευτυχίας. Τυχερός ο Όλλι Μάκι. Κι ευτυχισμένος για όλους τους σωστούς λόγους…
The Happiest Day in the Life of Olli Mäki, του Juho Kuosmanen
Μεταφρασμένος τίτλος: «Η πιο ευτυχισμένη μέρα στη ζωή του Όλι Μάκι»
Είδος: Βιογραφία, Δράμα, Ρομάντζο
Διάρκεια: 92'
*Aναδημοσίευση από το cinedogs.gr, κινηματογραφικό συνεργάτη του Artcore magazine
