Auditorium

Η ζωή έχει δυσκολίες, πόνους, αγωνία. Μέσα σε όλα αυτά, όμως, υπάρχει και μια ομορφιά που ζεσταίνει την ανθρώπινη καρδιά και δεν είναι άλλη από την καλλιτεχνική δημιουργία. Δεν είναι ένα σύνθημα στον τοίχο, επειδή αυτό ξεθωριάζει και χάνεται. Είναι ένας δίσκος που, αν και τρέφεται από την αγωνία και τον πόνο, τα υπερβαίνει για να γεννήσει την ελπίδα. Αυτός είναι το “Throes”.

Είναι περίεργο, αλλά ο δίσκος αυτός –όσο βροντερός κι αν είναι– χρειάζεται τη σιωπή για να ακουστεί σπιθαμή προς σπιθαμή. Αν του την προσφέρεις, αναμφίβολα θα σε ανταμείψει. Το πιο σημαντικό είναι η αβυσσαλέα θέληση των Allochiria να βγάλουν προς τα έξω ένα τόσο ανθρώπινο «γιατί;». Και το κάνουν τόσο όμορφα που θα μπορούσε να σκίσει τον πόνο στα δύο. Όπως ακριβώς κάνει και η Ειρήνη με τη φωνή της.

Ο δίσκος έχει πολλή ζωή μέσα του, και είναι αδύνατον να την αρνηθείς. Είναι αδύνατον να αρνηθείς ότι βρίσκεσαι στο κέντρο του, σε κάθε ακρόαση. Αδύνατον να μην αφήσεις τις κιθάρες του να σε σηκώσουν προς τον ουρανό, μακριά από το γκρίζο της μιζέριας. Αδύνατον να μην ταυτιστείς με την ποίηση των στίχων του “Little Defeats, Tiny Victories”.

Όλη η δύναμη του post φάσματος βρίσκεται μέσα στο “Throes”, που όμως είναι πολύ μεγάλο για να χωρέσει σε μονοδιάστατες περιγραφές και «ταμπέλες». Κι αν όλα τα παραπάνω δεν είναι αρκετά για να βροντοφωνάξουν ότι αυτός είναι ένας δίσκος ζωής, τότε τι άλλο ακόμα μπορεί να το αποδείξει; 

Throes, των Allochiria (2017)
Μουσικό είδος: Post (Sludge) Metal
Δισκογραφική: Art of Propaganda