Λόγος + Τέχνη

Ακριβώς αυτό που λέει ο τίτλος. Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι μια συλλογή φωτογραφιών από ορφανά καρότσια του σουπερμάρκετ διασκορπισμένα σε διάφορα γεωγραφικά σημεία. Η συγγραφέας/φωτογράφος προχώρησε μάλιστα στη δημιουργία ενός πολύπλοκου συστήματος ταξινόμησης των καροτσιών ανάλογα με το συναισθηματικό φορτίο που φέρει το καθένα. Όλα αυτά στην ευρύτερη περιοχή της Βορειοανατολικής Αμερικής. Τα καρότσια του υπόλοιπου κόσμου θα πρέπει να κάνουν υπομονή μέχρι να αναγνωριστεί η αξία τους.

224 σελίδες λεπτομερέστατης περιγραφής πολλών, μα πολλών τρόπων για να ξύνεις σωστά το μολύβι ώστε να πετύχεις τη σωστή μύτη. Ανάλογα με τη δουλειά που θέλεις να κάνεις πάντα. Στην περιγραφή του χαρακτηρίζεται ως μανιφέστο από τον συγγραφέα ενώ στην εισαγωγική κριτική φιγουράρει το όνομα του Neil Gaiman, γεγονός που με κάνει να προσεύχομαι στους αμερικανικούς θεούς να πρόκειται για απλή συνωνυμία.

Σε αυτό το βιβλίο παρουσιάζεται εκτενώς η επίμονη τάση του ιατρικά καταρτισμένου ανδρικού φύλου να ζητά μερίδιο από τα κατεξοχήν γυναικεία προνόμια της εγκυμοσύνης και της γέννας υιοθετώντας ομοφυλοφιλικές και τρανσεξουαλικές τάσεις... αλλά μόνο στη σύγχρονη Ισπανία. Οι υπόλοιποι εν δυνάμει εγκυμονούντες άντρες του πλανήτη στο σίκουελ.

Μόνο οι ψυχικά θαρραλέοι και όσοι έχουν πολεμήσει orc, balrog και τελώνια στα βάθη της Μέσης Γης είναι ικανοί να διαβάσουν αυτό το βιβλίο. Δεν υπάρχει αρχή, μέση και τέλος με την τυπική έννοια. Δεν υπάρχει συνοχή. Δεν υπάρχει καν περίληψη για να μας προϊδεάσει για το περιεχόμενο. Ατλαντίδα, σαλάτες, τρωκτικά και μια αινιγματική ξανθιά παρουσία στο εξώφυλλο είναι μόνο η αρχή για το τι επιφυλάσσει η συνέχεια. Το μόνο που μπορεί να ξεπεράσει σε δέος αυτό το βιβλίο είναι οι εμπειρίες όσων επέζησαν της ανάγνωσής του και βρήκαν το θάρρος να τις μοιραστούν με τους υπόλοιπους απλούς αναγνώστες (είναι ξεκαρδιστικές και μπορείς να τις βρεις εδώ.)

Πρόκειται για ένα παιδικό (!) εικονογραφημένο βιβλίο, του οποίου οι τέσσερις πρώτες σελίδες είναι οι προσπάθειες του μικρού Μπόμπι να σηκωθεί παλεύοντας με το αλκοόλ και τη βαρύτητα. Οι δύο φίλες του αρνούνται να του δώσουν την παραμικρή χείρα βοηθείας, κοιτάζοντάς τον με θλιμμένο ύφος τύπου: Γιατί Μπόμπι ξανακύλησες τόσο άσχημα; Συμπέρασμα: ο Μπόμπι έχει ζήσει δέκα ζωές πριν καλά καλά κλείσει τα 10 του χρόνια.

Την λίστα θα την ολοκληρώσω με το προσωπικά αγαπημένο βιβλίο απ' όλα τα προηγούμενα. Ένα βιβλίο ωδή στον μινιμαλισμό. Ο τίτλος είναι μια κραυγή αγανάκτησης του Barack Obama καθώς έφτασε στο αμήν να τον περνάνε όλοι για τον Borat του Sasha Baron Cohen. «Πότε» έγινε αυτό θα με ρωτήσετε. «Ποτέ» είναι η απάντηση που μου έρχεται πρόχειρη αλλά θα βασιστώ στην εκτεταμένη έρευνα του συγγραφέα για σιγουριά. Το καλύτερο δεν είναι η φωτογραφία με τον Barack-Borat ούτε ο επεξηγηματικός υπότιτλος του εξώφυλλου «Ναι αυτά είναι στ' αλήθεια τα αυτιά μου». Η μαγεία του βιβλίου ξεδιπλώνεται μόλις το ανοίξεις. 132 σελίδες του απόλυτου τίποτα, παντελώς κενές, χωρίς την ύπαρξη μίας έστω τελείας και την τιμή του στο Amazon να ανέρχεται στα 350.85 δολάρια.

 256 ευρώ και 99 λεπτά για κενές σελίδες. Ας αρχίσει η αποταμίευση!