Άλλαι Τέχναι

Η Scarlett Johansson υποδύεται μία εξωγήινη που, έχοντας λάβει γήινη μορφή, περιοδεύει στον πλανήτη μας σε αναζήτηση θηραμάτων, τα οποία «ψωνίζει» χρησιμοποιώντας ως δόλωμα την εκπληκτική ομορφιά της. Το Under the Skin του Jonathan Glazer αποτελεί μεταφορά του ομότιτλου μυθιστορήματος του Michel Faber. Η προσέγγιση του σκηνοθέτη είναι αφαιρετική, καθώς έχει απλοποιήσει την υπόθεση προκειμένου να διατηρήσει την ατμόσφαιρα του βιβλίου. Έτσι λίγα πράγματα μαθαίνουμε για τον σκοπό της επίσκεψης και τον κόσμο προέλευσής της, αν και μπορούμε με σχετική ασφάλεια να υποθέσουμε ότι ο πρώτος συνίσταται στην άντληση ενεργειακών πόρων και καυσίμων για βιομηχανικές λειτουργίες. 

Η όλη ιστορία βασίζεται σε μια ευφυή, αλλά επίσης δοκιμασμένη και απλή ιδέα: αυτή της εισβολής της οπτικής ενός εξωτερικού προς το σύστημα παρατηρητή. Το σύστημα εδώ είναι συλλήβδην η ανθρωπότητα, με αντιπροσωπευτική περίπτωση και δείγμα της τη σύγχρονη βρετανική κοινωνία. Ο κριτής και ανατόμος είναι βέβαια η εξωγήινη επισκέπτρια που, εξωτερικά όμοια με τα μέλη του συστήματος, κυκλοφορεί ανάμεσά τους ελεύθερα. Η σιωπηρή αποστασιοποίηση της κάμερας και το μινιμαλιστικό σάουντρακ συντελούν στο να δειχθεί ακριβώς αυτό: η συλλογή των δεδομένων απευθύνεται σε κάποιον άλλο, στα άγνωστα νοήμονα όντα που ίσως αναμένουν στη βάση τους την αποστολή στοιχείων· στους ηδονοβλεψίες θεατές/παρατηρητές, οι οποίοι, αντίστροφα από τους παρατηρούμενους, βιώνουν το οικείο υπό την οπτική του ανοίκειου. 

Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι ότι οι διαβάτες και οι διάφοροι παρατρεχάμενοι που πετυχαίνει η επισκέπτρια, και εν πολλοίς συμπρωταγωνιστές της, δεν είναι στην πλειοψηφία τους επαγγελματίες ηθοποιοί, αλλά ανυποψίαστοι περαστικοί. Ο κόσμος βλέπει τη Σκάρλετ με περούκα να περιφέρεται στους δρόμους της Γλασκώβης, την αναγνωρίζει και συμμετέχει στο παιχνίδι. Για τους περισσότερους, η εμφάνισή της συνιστά όντως εισβολή από άλλον κόσμο και δικαιολογημένα μαγνητίζει τα βλέμματα. 

Η ταινία χαρίζει πολλά όμορφα πλάνα και η ατμόσφαιρά της είναι εξέχουσα – το αχανές αστικό τοπίο και η απόκοσμη μουσική κάνουν τη δουλειά τους, δεν ανήκουμε σε εκείνους που απογοήτευσε. Όσον αφορά το πόρισμα της αναφοράς, που θα συνέτασσε ένας ψύχραιμος, «αντικειμενικός» παρατηρητής, επιστρέφοντας από την αποστολή, αυτό δε θα επεφύλασσε ιδιαίτερες εκπλήξεις, για εμάς τουλάχιστον που γνωρίζουμε την ανθρώπινη συνθήκη και ζούμε μέσα σε αυτήν: υπερισχύοντας της καλοσύνης και της αλληλοβοήθειας, με την οποία ωστόσο συνυπάρχουν, παράγοντες όπως η αφέλεια, η χαμέρπεια, η βλακεία και η προστυχιά έχουν κυριαρχήσει προ πολλού.