Valerian And The City Of A Thousand Planets, του Luc Besson
Η πόλη – διαστημικός σταθμός ALPHA είναι μοναδική στο σύμπαν. Μέσα στους ατέλειωτους και αχανείς δρόμους της φιλοξενούνται είδη από ολόκληρο τον γαλαξία, που συνυπάρχουν ειρηνικά, βάζοντας στην άκρη τις διαφορές τους. Η συνύπαρξή τους, ωστόσο, απειλείται όταν μια μυστηριώδης και άκρως επικίνδυνη δυσλειτουργία εμφανίζεται στον πυρήνα της ALPHA. Μετά από πολλές αποτυχημένες προσπάθειες, ο στρατός αναθέτει στον Βαλέριαν, έναν από τους κορυφαίους πράκτορες της ALPHA, και τη σύντροφό του Laurelein, να λύσουν το μυστήριο. Στην πορεία, θα έρθουν αντιμέτωποι με καλά κρυμμένα μυστικά, παράλληλα σύμπαντα, καθώς και την ίδια την ALPHA, που δεν είναι τόσο ασφαλής ή ιδανική όσο φαντάζει αρχικά.
Ο Luc Besson μεταφέρει στην οθόνη ένα έργο με πλούσια μυθολογία και μια πληθώρα ιστοριών και χαρακτήρων στη διάθεσή του. Πράγματι, η εισαγωγή στον κόσμο της ALPHA, ύπο τους μαγευτικούς ήχους του “Space Oddity” του θρυλικού David Bowie, υπόσχεται ένα σύμπαν συναρπαστικό, εξαιρετικά πλούσιο και πολύχρωμο. Το όραμα συμβίωσης πολιτισμών με παντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά, που παρουσιάζει ο Besson, προϊδεάζει για μια συναρπαστική σπουδή πάνω στην συνύπαρξη πλασμάτων και πολιτισμικών παραδόσεων διαμετρικά αντίθετων μεταξύ τους, που δυστυχώς μένει ημιτελής. Ωστόσο, ως εισαγωγή λειτουργεί περίφημα, ως μια πρώτη επαφή με έναν κόσμο συναρπαστικά πλούσιο, ένα σύμπαν που φαντάζει από την πρώτη στιγμή αχανές και γαργαλιστικά μυστηριώδες.
Εντούτοις, η ίδια η ιστορία διαδραματίζεται κυρίως μέσα στην ALPHA και, παρότι ο γάλλος δημιουργός μας ξεναγεί με ιδιαίτερο μπρίο και σχεδόν παιδικό ενθουσιασμό στις περιοχές της Μητρόπολης, δεν δίνει την αίσθηση μιας επικής αφήγησης. Δεν κατορθώνει να μας αφηγηθεί μια διαστημική όπερα που διατρέχει χιλιάδες διαστημικά χιλιόμετρα, παντρεύοντας το camp με την πρωτόλεια, αλλά πάντα συναρπαστική, αίσθηση περιπέτειας, που απέπνεε το κομικ. Αντίθετα, μετά το γεμάτο δράση και ένταση πρώτο κομμάτι, η υπόθεση επιβραδύνει αρκετά όταν οι πρωταγωνιστές φτάνουν στην πόλη με τους χίλιους πλανήτες. Εκεί, η ιστορία ξεστρατίζει, καθώς ο Besson την φορτώνει με μια σειρά από αχρείαστες και βαρετές υποπλοκές που δυστυχώς δεν προσθέτουν τίποτε ούτε στην βασική πλοκή ούτε στην εξέλιξη των χαρακτήρων. Το τελικό αποτέλεσμα φαντάζει δυστυχώς παραφορτωμένο, «βαρύ» και, το χειρότερο, βαρετό. Ειδικά όσο βαδίζουμε προς την αδιάφορη και τυποποιημένα χολιγουντιανή κορύφωση, το μυστήριο της ιστορίας μας κοιτά κατάματα από χιλιόμετρα, με την «αποκάλυψη» του φινάλε να είναι επίπονα και σχεδόν βλακωδώς εμφανής από τη μέση της ταινίας και μετά.
Σε όλα τα παραπάνω προστίθενται και οι χαρακτήρες, όπου ο Besson αποτυγχάνει ίσως περισσότερο από κάθε άλλο τομέα. Ο Dane DeHaan, σε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα miscasting, πασχίζει να υποδυθεί τον -υποτίθεται- ανεπιτήδευτα κουλ, γυναικά και badass Valerian, αλλά παρά την φιλότιμη προσπάθεια του γίνεται ελάχιστα πειστικός. Ακόμη χειρότερα, η Cara Delevingne κάνει ελάχιστα περισσότερα από το να περιφέρει το εντυπωσιακό κορμί, και τα ακόμα εντυπωσιακότερα φρύδια της, από το ένα σετ στο άλλο, χαμένη έτσι και αλλιώς σε έναν ρόλο με ελάχιστη προσωπικότητα. Ευχάριστη έκπληξη αποτελεί, αν μη τι άλλο, η Rihanna, που σε μικρό χρονικό διάστημα κερδίζει τις εντυπώσεις και τη συμπάθειά μας, υποδυόμενη ένα πλάσμα που μπορεί να αλλάζει μορφές κατά βούληση, χτίζοντας έναν χαρακτήρα με απρόσμενο δραματουργικό βάθος, στα λίγα λεπτά της εμφάνισής της.
Εν τέλει το “Valerian and the City of a Thousand Planets” μπορεί ενδεχομένως να συνοψίσει το δημιουργικό status quo του δημιουργού του. Όπως και με τη “Lucy”, ο Besson εκκινεί από μια εξαιρετική αρχική ιδέα, αλλά στη συνέχεια στέκει αμήχανος απέναντί της, μην γνωρίζοντας τι να κάνει με αυτή. Στο “Valerian”, μας συστήνει σε έναν συναρπαστικό κόσμο με πλούσια μυθολογία, που άξιζε, όμως, μια καλύτερη ιστορία στο επίκεντρό του, καθώς και μια καλύτερη ταινία προκειμένου να ευδοκιμήσει. Ίσως στο μέλλον ο Besson να ξαναβρεί τη φόρμα του και να καταφέρει να δαμάσει τον δημιουργικό παροξυσμό του, παραδίδοντας κάτι απενοχοποιημένα camp, παρά κάτι ιντριγκαδόρικο αλλά εν τέλει βαρετό, άρρυθμο και κουραστικά ανοικονόμητο, όπως σε αυτή την περίπτωση.
Valerian And The City Of A Thousand Planets, του Luc Besson
Είδος: Επιστημονικής φαντασίας
Διάρκεια: 137
