Vertigo, του Alfred Hitchcock
Τι μπορεί λοιπόν να πρωτοπεί κανείς για τη ναυαρχίδα του στόλου της φιλμογραφίας του Alfred Hitchcock; Για μία ταινία που τοποθετείται σχεδόν ομόφωνα στο πάνθεον της ιστορίας του σινεμά; Ας ξεκινήσουμε με την πρώτη ύλη. Το “Vertigo” αποτελεί μεταφορά στη μεγάλη οθόνη του μυθιστορήματος “D’entre les morts” των Γάλλων συγγραφέων Boileau και Narcejac, ενός συγγραφικού διδύμου που αγαπούσε πολύ ο «μετρ του σασπένς».
Σασπένς λοιπόν, μια έννοια που θεωρείται κομβική στο κινηματογραφικό έργο του Hitchcock και πιθανότατα βρίσκει την τελειότερη έκφρασή της στη συγκεκριμένη ταινία. Μία αίσθηση άβολης αναμονής. Μία αμήχανη αιώρηση πάνω από ένα απειλητικό κενό. Μια ματιά στην αβεβαιότητα. Ο Hitchcock ξεκάθαρα παίζει μαζί μας και το απολαμβάνει. Όπως και ο πρωταγωνιστής James Stewart, βυθιζόμαστε στην αμφιβολία. Προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε και να αποκωδικοποιήσουμε τα σημάδια και τις ενδείξεις. Τον ακολουθούμε βήμα προς βήμα στην τρεμάμενη πορεία του. Παλεύουμε μαζί του να ξεπεράσουμε διάφορες φοβίες που καθηλώνουν. Να καταλάβουμε επιτέλους τι είναι αλήθεια και τι αποκύημα της φαντασίας. Το καλοστημένο αστυνομικό μυστήριο είναι μονάχα το πρώτο επίπεδο. Μονάχα η αφορμή για να ταξιδέψουμε βαθιά μέσα στην ψυχή του ήρωα. Το “Vertigo” σφιχταγκαλιάζει όλες τις ανθρώπινες εμμονές, ψυχώσεις και αδυναμίες. Το πώς ο άνθρωπος πασχίζει να αναστήσει οτιδήποτε αγαπητό έχει πεθάνει. Το πώς μπορούμε να αγαπήσουμε παθιασμένα ένα ψέμα, μετατρέποντάς το σε αλήθεια. Ένας δαιδαλώδης λαβύρινθος διακοσμημένος με καθρέφτες που αντανακλούν τις επιθυμίες, τις ενοχές και τα ανικανοποίητα όνειρα μας.
Η Kim Novak, η πιο αρχετυπική από τις αρχετυπικές ξανθιές πρωταγωνίστριες του Hitchcock. Όταν την πιάνουμε στην πράσα και την παγιδεύουμε, εύθραυστη και ανυπεράσπιστη. Όταν την καταδιώκουμε και της στήνουμε καρτέρι, αινιγματική και απρόσιτη. Μία μικρογραφία της ιδιόμορφης σχέσης που ανέπτυσσε ο ίδιος ο σκηνοθέτης με τις πρωταγωνίστριές του. Μία συνεχής εναλλαγή μισογυνισμού και λατρείας, αποστροφής και θαυμασμού. Ακόμη και όταν επιστρατεύουμε όλη μας την πονηριά, ο Hitchcock αποδεικνύεται και πάλι λίγο πιο αλεπού από εμάς. Πλάνα φαινομενικά αθώα, γεμάτα σεξουαλικούς υπαινιγμούς. Κάδρα ολόφωτα που παρόλα αυτά αφήνουν σκοτεινές εκκρεμότητες. Ένα φινάλε που δεν κρύβει καμία διάθεση ουσιαστικής λύτρωσης ή καθησυχασμού. Δεν ξεπερνάμε, δεν γιατρευόμαστε, δεν επισκευαζόμαστε.
Vertigo, του Alfred Hitchcock
Μεταφρασμένος τίτλος: «Ο δεσμώτης του ιλίγγου»
Είδος: Ψυχολογικό θρίλερ
Διάρκεια: 128'
*Aναδημοσίευση από το cinedogs.gr, κινηματογραφικό συνεργάτη του Artcore magazine
