Άλλαι Τέχναι

Η ταινία πολύ πριν κυκλοφορήσει στις αίθουσες προκάλεσε πολλές αντιδράσεις. Μερίδα Αμερικάνων κατηγόρησαν τον Πρόεδρο της Αμερικής Barack Obama, ότι έθεσε σε κίνδυνο την ασφάλεια των Ηνωμένων Πολιτειών επειδή έδωσε πρόσβαση στην ομάδα της Bigelow σε απόρρητα στοιχεία μιας εκ των σημαντικότερων αποστολών της αμερικανικής ιστορίας. Με την ίδια κατηγορία οι Ρεπουμπλικάνοι προσπαθούσαν να υποβαθμίσουν την όποια απήχηση της ταινίας καθώς θα επηρέαζε τους σινεφίλ ψηφοφόρους κατά τη διάρκεια των προεδρικών εκλογών των ΗΠΑ, αφού η εξόντωση του bin Laden αποτελούσε ένα από τα ισχυρότερα χαρτιά του Obama για επανεκλογή. Γι' αυτό το λόγο η Sony Pictures αποφάσισε να κυκλοφορήσει την ταινία μετά τις εκλογές.

Ας αφήσουμε όμως τα παρελκόμενα και ας επικεντρωθούμε στην ίδια την ταινία. Πρωταγωνίστρια η πράκτορας Maya, η οποία βασίζεται σε υπαρκτό πρόσωπο και την οποία ενσαρκώνει η «δεν ξέρω σε ποιά ταινία να πρωτοπαίξω» Jessica Chastain. Μέσα από τα μάτια της Maya παρακολουθούμε τις στρατιωτικές επιχειρήσεις, τις κρίσιμες αποφάσεις, τη γραφειοκρατία, τα πολιτικά παιχνίδια και τις απάνθρωπες ανακριτικές τεχνικές των Αμερικάνων κατά τη μακροχρόνια προσπάθεια τους να εντοπίσουν τον Osama bin Laden. Μια μικρή ένστασή μας αφορά το χαρακτήρα της Maya. Σε πόσες ταινίες (του είδους αλλά και γενικά) έχουμε δει τον γοητευτικό και δυναμικό χαρακτήρα που δεν τον πιστεύει κανείς αλλά στο τέλος θα δικαιωθεί; Ενοχλητικό κλισέ που εν μέρει δικαιολογείται από το γεγονός ότι στηρίζεται σε πραγματικό χαρακτήρα.

Από την άλλη η Chastain κάνει ότι μπορεί για να δώσει το κάτι παραπάνω σε αυτό τον τυποποιημένο χαρακτήρα και πράγματι, είναι εξαιρετική στο ρόλο της. Όσο για το υπόλοιπο θαυμάσιο καστ, να είστε σίγουροι ότι θα δείτε πάμπολλες γνωστές φιγούρες που τις έχετε συναντήσει σε ταινίες και σειρές (ενδεικτικά αναφέρω James Gandolfini, Stephen Dillane, Kyle Chandler, Mark Strong, Scott Adkins, Joel Edgerton).

Το σινεμά της Bigelow αποτελεί αντικείμενο συζήτησης και συγκεκριμένα ο τρόπος και οι μέθοδοι κινηματογράφησης που χρησιμοποιεί. Η σκηνοθέτης, μάστορας της ντοκιμαντερίστικης αισθητικής, μέσω του “Zero Dark Thirty” μας δίνει την εντύπωση της δημοσιογραφικής κάλυψης ενός γεγονότος και της μεταφοράς του με ουδέτερο και κλινικό τρόπο, σαν ντοκουμέντο. Σαφώς και τα παραπάνω είναι μπολιασμένα με το απαραίτητο δραματικό στοιχείο όπου χρειάζεται. Ιδιαίτερα η τελευταία σεκάνς της ταινίας, κατά την οποία παρακολουθούμε την επιχείρηση εξόντωσης του Osama bin Laden, αποτελεί άριστο δείγμα δραματουργικής κορύφωσης και εξαντλητικού σασπένς.Θεωρώ σημαντικό το ότι η δημιουργός δεν παίρνει θέση πάνω στο ζήτημα. Οι λιγοστές νύξεις πατριωτισμού και αμερικανοφροσύνης είναι από τη μία αναπόφευκτες, αλλά από την άλλη ανίκανες να πυροδοτήσουν μια συζήτηση περί προπαγάνδας. Η Bigelow παραδίδει μια ενδιαφέρουσα μελέτη πάνω στο θέμα της τρομοκρατίας, του τυφλού μίσους, του πολέμου και της εμμονής, αφήνοντας μας να βγάλουμε τα συμπεράσματα μόνοι μας. Αν μη τι άλλο τίμιο, δεν νομίζετε;